Λιγότερες από 60 πολυεθνικές εταιρείες ευθύνονται για πάνω από τη μισή παγκόσμια πλαστική ρύπανση

beach plastic pollution

Λιγότερες από 60 πολυεθνικές εταιρείες ευθύνονται για πάνω από τη μισή παγκόσμια πλαστική ρύπανση, με έξι από αυτές να προκαλούν το ένα τέταρτο αυτής, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Guardian τον περασμένο Απρίλιο.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για κάθε ποσοστιαία αύξηση στην παραγωγή πλαστικού, υπήρχε μια αντίστοιχη αύξηση στην πλαστική ρύπανση στο περιβάλλον. «Η παραγωγή είναι πραγματικά ρύπανση», δηλώνει μία από τις συγγραφείς της μελέτης, η Λίζα Έρντλ, διευθύντρια επιστήμης στο μη κερδοσκοπικό ινστιτούτο The 5 Gyres Institute.

Μια διεθνής ομάδα εθελοντών συνέλεξε και κατέγραψε περισσότερα από 1.870.000 πλαστικά απορρίμματα σε 84 χώρες κατά τη διάρκεια πέντε ετών: το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων ήταν συσκευασίες μιας χρήσης για τρόφιμα, ποτά και προϊόντα καπνού.

beach plastic pollution
Πλαστική ρύπανση σε παραλία της Ουαλίας. Οι εθελοντές συνέλεξαν και εξέτασαν τα πλαστικά απόβλητα σε 84 χώρες σε διάστημα πέντε ετών. Φωτ: Paul Quayle/Alamy

Λιγότερο από το ήμισυ αυτών των πλαστικών απορριμμάτων έφερε ευδιάκριτη επωνυμία που θα μπορούσε να συνδεθεί με την εταιρεία που παρήγαγε τη συσκευασία, το υπόλοιπο δεν μπορούσε να εντοπιστεί ή να αναληφθεί η ευθύνη του. «Αυτό δείχνει πολύ καλά την ανάγκη για διαφάνεια και ιχνηλασιμότητα», λέει μια συγγραφέας της μελέτης, η Πατρίτσια Βιγιαρρούμπια-Γκόμεθ, ερευνήτρια πλαστικής ρύπανσης στο Stockholm Resilience Centre. «Πρέπει να γνωρίζουμε ποιος παράγει τι, ώστε να μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη, σωστά;»

Το επώνυμο μισό των πλαστικών ήταν ευθύνη μόλις 56 πολυεθνικών εταιρειών ταχυκίνητων καταναλωτικών αγαθών, και το ένα τέταρτο αυτού προερχόταν από μόλις έξι εταιρείες.

Οι δύο καπνοβιομηχανίες Altria και Philip Morris International μαζί αποτελούσαν το 2% των επώνυμων πλαστικών απορριμμάτων που βρέθηκαν, η Danone και η Nestlé παρήγαγαν από 3% η καθεμία, η PepsiCo ήταν υπεύθυνη για το 5% των απορριμμάτων συσκευασίας, και το 11% των επώνυμων πλαστικών απορριμμάτων μπορούσε να εντοπιστεί στην Coca-Cola Company.

«Η βιομηχανία θέλει να ρίξει την ευθύνη στο άτομο», λέει ο συγγραφέας της μελέτης, Μάρκους Έρικσεν, ειδικός σε θέματα πλαστικής ρύπανσης από το The 5 Gyres Institute. «Αλλά θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι είναι οι μάρκες, είναι η επιλογή τους για τα είδη συσκευασίας που χρησιμοποιούν και για την υιοθέτηση αυτού του μοντέλου μιας χρήσης για την παράδοση των προϊόντων τους. Αυτό είναι που προκαλεί τη μεγαλύτερη αφθονία σκουπιδιών.»

Ο Guardian προσέγγισε τις Altria, Philip Morris International, Danone, Nestlé, PepsiCo και The Coca-Cola Company.

Η Coca-Cola Company δήλωσε: «Μας ενδιαφέρει ο αντίκτυπος κάθε ποτού που πουλάμε και δεσμευόμαστε να αναπτύξουμε την επιχείρησή μας με τον σωστό τρόπο.» Έχει δεσμευτεί να κάνει το 100% των συσκευασιών της ανακυκλώσιμο παγκοσμίως έως το 2025 και να χρησιμοποιεί τουλάχιστον 50% ανακυκλωμένο υλικό στις συσκευασίες έως το 2030.

Η Nestlé δήλωσε ότι έχει μειώσει τη χρήση παρθένου πλαστικού κατά 14,9% τα τελευταία πέντε χρόνια και υποστηρίζει προγράμματα σε όλο τον κόσμο για την ανάπτυξη συστημάτων συλλογής και ανακύκλωσης απορριμμάτων. «Από την έναρξη των εθελοντικών μας δεσμεύσεων για την αντιμετώπιση των πλαστικών απορριμμάτων πριν από πέντε χρόνια, έχουμε υπεραποδώσει σημαντικά σε σύγκριση με την ευρύτερη αγορά στη μείωση του παρθένου πλαστικού και στην αύξηση της ανακυκλωσιμότητας, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του Ιδρύματος Ellen MacArthur», ανέφερε. Η εταιρεία υποστηρίζει επίσης τη δημιουργία ενός παγκόσμιου νομικά δεσμευτικού κανονισμού για την πλαστική ρύπανση, ο οποίος βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση αυτή την εβδομάδα.   

Η Danone δήλωσε: «Συνεχίζουμε να προσπαθούμε να μειώσουμε το δικό μας πλαστικό αποτύπωμα – μεταξύ 2018 και 2023 μειώσαμε τη χρήση πλαστικού κατά 8%, που αντιστοιχεί σε 62.000 τόνους, και αυξήσαμε την ανακυκλωσιμότητα των συσκευασιών μας. Το 84% των συσκευασιών μας είναι ανακυκλώσιμο, επαναχρησιμοποιήσιμο ή κομποστοποιήσιμο. Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε και να προωθούμε βελτιωμένες υποδομές συλλογής και ανακύκλωσης για να βοηθήσουμε τους καταναλωτές να ανακυκλώνουν.» Υποστηρίζουν επίσης «μια φιλόδοξη και δεσμευτική… Παγκόσμια Συνθήκη του ΟΗΕ για τα Πλαστικά, η οποία θα αποτελούσε μια μεγάλη ευκαιρία για την απελευθέρωση και την επιτάχυνση της προόδου στην κυκλικότητα των πλαστικών.»

Τόσο η PMI όσο και η Altria αμφισβητούν την ακρίβεια των συλλεχθέντων δεδομένων.

Ωστόσο, ενώ πολλές από αυτές τις εταιρείες έχουν λάβει εθελοντικά μέτρα για τη βελτίωση του αντίκτυπού τους στην πλαστική ρύπανση, οι ειδικοί πίσω από τη μελέτη υποστηρίζουν ότι αυτά δεν λειτουργούν. Η παραγωγή πλαστικού έχει διπλασιαστεί από την αρχή του 2000 και μελέτες δείχνουν ότι ανακυκλώνεται μόνο το 9% του πλαστικού.

Όταν η ομάδα συνέλεξε δεδομένα για την αυτοαναφερόμενη ετήσια παραγωγή πλαστικών συσκευασιών για καθεμία από αυτές τις πολυεθνικές εταιρείες και τα συνέκρινε με τα δεδομένα από τις περισσότερες από 1.500 έρευνες για τα απορρίμματα, η στατιστική τους ανάλυση έδειξε ότι κάθε αύξηση 1% στην παραγωγή πλαστικού συσχετιζόταν άμεσα με μια αύξηση περίπου 1% στην πλαστική ρύπανση.

«Βλέποντας πραγματικά αυτή την αύξηση ένα προς ένα, έμεινα άφωνη», λέει μια συγγραφέας της μελέτης, η Κάθι Γουίλις, θαλάσσια κοινωνική οικολόγος από τον Οργανισμό Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας της Κοινοπολιτείας στην Αυστραλία. «Ξανά και ξανά από την επιστήμη μας βλέπουμε ότι πρέπει πραγματικά να θέσουμε ένα όριο στην ποσότητα πλαστικού που παράγουμε.»

Ωστόσο, ο Κάρτικ Τσάντραν, περιβαλλοντικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε ότι ενώ αυτά τα νέα δεδομένα ήταν εντυπωσιακά, η παρατήρηση ότι η αύξηση 1% στην παραγωγή πλαστικού ισοδυναμούσε με αύξηση 1% στην πλαστική ρύπανση ήταν «λίγο μη ρεαλιστική» και «απλοϊκή». Είπε ότι τα δεδομένα δεν λάμβαναν υπόψη την πλαστική ρύπανση στην Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία, ούτε λάμβαναν υπόψη τις πρωτοβουλίες ανακύκλωσης ή καθαρισμού που βρίσκονται σε εξέλιξη. Μια καλύτερη ανάλυση θα μπορούσε να βασιστεί στις καθαρές ροές πλαστικού στην παραγωγή πλαστικού – λαμβάνοντας επίσης υπόψη τις πιστώσεις από την επαναχρησιμοποίηση πλαστικών υλικών – και στο καθαρό πλαστικό φορτίο που αποδίδεται ως πλαστική ρύπανση.

Σε κάθε περίπτωση γεγονός παραμένει ότι κάθε επιχείρηση οφείλει να σκεφτεί πόσο συμβάλει στην πλαστική ρύπανση στην καθημερινότητα της και να βρει την κατάλληλη λύση για να την μειώσει αντί να την αυξάνει. Εξερευνήστε τη γκάμα βιοδιασπώμενων και κομποστοποιήσιμων συσκευασιών και επικοινωνήστε μαζί μας για να βρούμε την ιδανική λύση για την επιχείρηση σας.

Πηγή : theguardian.com